تشخیص به موقع مبتلایان، شناسایی علائم هشداردهنده و مدیریت بالینی مناسب مهمترین عناصر کلیدی مراقبت از بیماری دنگی
ویروس دنگی از طریق نیش پشه های آلوده معمولاً در آب و هوای گرمسیری و نیمه گرمسیری در سراسر جهان، عمدتاً در مناطق شهری و روستایی به انسان منتقل می شود.
به گزارش واحد روابط عمومی بیمارستان حضرت ولیعصر(عج) فسا؛ ناقل اولیه ای که این بیماری را منتقل می کند، پشه های Aedes aegypti و تا حدی کمتر، پشه های Aedes albopictus هستند، اگرچه در برخی مناطق مانند اروپا و آمریکای شمالی، این ناقل دومی گسترده تر است.
موارد ابتلا به تب دنگی اغلب بدون علامت هستند یا منجر به بیماری تب خفیف می شوند. با این حال، در برخی موارد بیماری شدید ایجاد می شود که ممکن است شامل شوک، خونریزی شدید یا آسیب شدید اندام باشد. این مرحله اغلب بعد از پایان تب شروع می شود و قبل از آن علائم هشدار دهنده ای مانند: درد شدید شکم، استفراغ مداوم، خونریزی لثه، تجمع مایعات، بی حالی یا بی قراری و بزرگ شدن کبد وجود دارد.
درمان خاصی برای تب دنگی وجود ندارد، اما تشخیص به موقع موارد دنگی، شناسایی علائم هشداردهنده دنگی شدید و مدیریت بالینی مناسب، عناصر کلیدی مراقبت برای جلوگیری از پیشرفت به دنگی شدید و مرگ و میر هستند.